Sânpetru German   

Es wor mol e Zampeter

von Nikolaus Rennon

Es wor emol an em ferne Ort
e Schwowedorf im Banat.
Die fleißiche lustiche Leit vun dort
han einfach Zampeter iwers gsat.

Zwischen Parjamersch un Neiarad
leits in der schiene Maraschau.
Su gut ke Dorf mer gfalle tut, grat
wann ich noch su um mich schau.

Die Stroß un Eisenbahn leit huch,
es Dorf is une im Tal.
A Feld is runderum genuch,
der Wald is a nit schmal.

Un kummt mer su aus Felnek raus
muß mer dorch de Katzegrawe,
der Wendlini,no is Fetzersch Haus,
die Bahn kummt no, kannsts glawe.

Glei is mer an der Tscharde no,
dort biet mer schun rechts in.
Gebaut han no em Kriech sich do
paar Koloniste Heiser hin.

Es kummt der Schopp vum Tudewan,
die Mihl is visavis.
Der Kerichhof is newedran,
unser Grußeltre, dort leie sie.

Jetz is es e Sprung noch vun em Has
bis an de Floriani hin,
am Ecke an der Vorstadtgass,
sicher hast ne noch im Sinn.

Un die rumänisch Kerich is no
an der Elsgass grad am Eck.
A noch es Kinderheim is do,
nor die Leit dort rum sin weg.

Der Keilbach un der Leik do wor,
un iwer die Gass der Scher
Su wors; jetz is des schun vlor,
es Dorf is bal ganz leer.

Es Postgebei oh! Des schaut aus,
na schaus der doch mol an.
Un es gewesne Gemeindehaus
Is nit besser dran.

Die Kerich in der Mitt noch stiht;
sie schaut a ganz gut aus,
weil se jo noch vil Hilf a kriet,
die Leit sie sammle draus.
Un der Artesibrunne
wor a e Stick derhem.
Der tut jetz nimi rinne,
mit ihm is es ganz am En.

Als Wahrzeichen mist sin
der Petrus dort for immer.
Nor de han se jo a bal hin,
Weils werd doch immer schlimmer.

Un giht mer vun do weider,
bei de Bittenbinder kummt mer hin.
„Kamin“ hests lang schun leider;
verlaustes Gsindel giht jetz nin.

Gihst gradaus weider dort,
bist no am Waldrand bal.
Do wor mols Platz for Sport,
Maialus hat mer oft do khal.

Zruck an die Kerich jetz schnell,
in die Kerchegass no nin,
bis an die irscht Kapell
dort bie mer schun links in.

E Ecke weider nuner no
kummt mer zum Friesenhahn.
Wertshaus un Tanzsaal wore do,
doch schau ders heit mol an.

An demselwe Grußgasseck
stiht e Kapellche noch.
Gihst do no gradaus weg
kummst ans Grawilleloch.

Jetz bist schun e gudes Stick
uf der alt Petschkaer Stroß,
un hiner der irscht Brick
giht a der Wald schun los.

Es weiße Kreiz kriest no zu sihn,
iwer die Huchdamm mußt dann.
E Kilometer kannst noch gihn,
bis an der Plett kummst an.

Schien langsam sin mer bis jetz gang
der Längt no Zoll for Zoll.
Kumm denk mer awer jetz noch dran,
was mer a nit vergesse soll.

Dort une am Waldrand leit
nit weit vum Grawilleloch,
uf dem Hiwel a noch heit
der Walachrische Kerichhof.

Un ganz am anre en
is no es neie Dorf,
es Badwasser wor do gewen;
mit Mist is es jetz zu geworf.

Geger links e Wech vun do
bringt dich schnell uf Munrat nin,
un ener rechts wor no
dorch de Wald ins Kluster hin.

Vun do geger Norden naus,
dorch die Munrater Gass no grad,
kummst an Ehlings ihre Haus,
die han mol de Zichelowe kat.

Zamgfall is schun der Owe,
noch die Kaul kannst schaue an.
Vun vil Zampetre Schwowe
han friher Wingerter do gstan.

Geger Osten an der Hutwed
is die Zigeinerei zu nenne a.
Voll Armut un voll Leed;
do han se Kotsten friher gschla.

Un etwas weider une
dort stiht der Bikestall,
newetran is der Kihbrunne
de vergess uf kene Fall.

A an de Grawe sei gedenkt
der wu Aranka heßt.
Wasser for die Gärtner hat er gschenkt,
weil ers ganze Dorf umkrest.

Es wer vil noch ufzuziehle,
was a zum Dorf hat ghirt,
awer e jider selwer soll jetz fiehle,
was er an Erinnerung im Herz noch fihrt.

Jetz is es ke Schwowe-Dorf mih,
die Geschichte stiht nit still.
Zruck drehe kann mer se nie,
alles ens wer des a will.

Obwohl am selwe Ort noch
is es jetz e anres Dorf.
Es han die neie Leit doch
die alt Gemeinschaft zamgeworf.

Awer ganz is es noch nit verschwun
es echte Zampeter, des glab,
tief drin im Herz is es schun
bei uns echte Zampeter vergrab.